Pszenica ozima jest jednym z podstawowych zbóż uprawianych na polskich polach. Aby jednak zebrać jej jak największe plony, konieczna jest jej odpowiednia uprawa i pielęgnacja. Ten rodzaj zboża ma dość wysokie wymagania glebowe i płodozmianowe. Pod tym względem jest niejako najbardziej wymagającym gatunkiem wśród polskich zbóż. Co również istotne, pszenica zdecydowanie słabiej pluje w okresie letnim z niskim wskaźnikiem opadów. Pszenica doskonale rozwija się na glebie o odczynie pH od 5,3 do 7,5. Wymaga jednak gleby bogatej w mikroelementy i makroelementy.
Jest bardzo wrażliwa na niedobór glinu, manganu, czy wapnia. Bardzo istotną rolę w uprawie i pielęgnacji pszenicy ozimej odgrywa jej nawożenie. Choć niewielu rolników zdaje sobie z tego sprawę, pszenica ozima jest wyjątkowo wrażliwa na niedobór fosforu, magnezu i potasu. Aby plony pszenicy były urodzajne, już na etapie kiełkowania należy odpowiednio nawozić glebę fosforem, potasem, magnezem i azotem. I tak w przypadku przewidywanego osiągnięcia sześciu plonów, glebę należy nawozić pięćdziesięcioma pięcioma kilogramami na hektar fosforu, sześćdziesięcioma kilogramami na hektar potasu, dwudziestoma kilogramami na hektar magnezu oraz stoma kilogramami na hektar azotu. Wraz ze zrostem ilości plonów, wartości poszczególnych składników mineralnych, proporcjonalnie ulegają zwiększeniu. Mając na uwadze to, że pszenica ozima dość słabo radzi sobie z zachwaszczeniem oraz w celu zapobiegania i zwalczania jej chorób, warto sięgnąć po odpowiednie preparaty takie jak RANCONA 015 ME, VITAVAX 200 FS, ORIUS COMBI 050 FS, czy CERTICOR 050 FS.