Jednym z podstawowych kryteriów, wedle którego można podzieli zboża jest klasyfikacja na zboża jare i zboża ozime. Co kryje się pod tymi „tajemniczymi” określeniami, które przeciętnemu człowiekowi mówią niezbyt wiele? Zróżnicowanie zbóż na jare i ozime to podział wskazujący przede wszystkim na wymagania, a także sposób rozwoju klasyfikowanych zbóż. Na podstawie tej popularnej klasyfikacji, możliwe jest m.in.
zaplanowanie wysiewu, zgodnie z potrzebami danego rodzaju roślin, dzięki któremu możliwe jest zebranie w przyszłości niezwykle obfitych plonów. Zboża ozime, niejako jak sama nazwa wskazuje, do prawidłowego wzrostu oraz rozwoju wymagają niskich temperatur. Dzięki temu, że nie są one wymagające w kwestiach temperaturowych, przechodzą przez cały cykl rozwojowy, aż do osiągnięcia pełnego wzrostu. Zboża ozime są roślinami jednorocznymi.
Negatywny wpływ może mieć na nie zbyt wysoka temperatura, prowadząca do zbyt szybkiego wzrostu zboża, jak również brak pokrywy śnieżnej, prowadzący do trwałego uszkodzenia nasion. Do najpopularniejszych zbóż ozimych należy pszenica, pszenożyto, jęczmień, czy żyto. Zboża jare są zdecydowanie mniej wymagające od zbóż ozimych. Nie wymagają czasochłonnego procesu jarowizacji.
Dzięki temu, tego typu zboża nie są narażone na ewentualne uszkodzenie nasion związane m.in. z wahaniem temperaturowym, czy niedostateczną pokrywą śnieżną. Plony zbóż jarych można zbierać w tym samym okresie wegetacyjnym.
Do tego rodzaju zbóż należy owies zwyczajny, jęczmień wielorzędowy, proso, kukurydza oraz gryka.
